Skąd się wziął "na bakier" i co właściwie znaczył

Stanisław Szwarc, Spływ Dunajcem

Kiedy komuś brakuje wiedzy na jakiś temat tudzież umiejętności właściwego postępowania w danej sytuacji, mawiamy, że jest z czymś na bakier.

Czym był pierwotnie ów "bakier" potrafią wyjaśnić jedynie językoznawcy. Wskazują oni, że słowo trafiło do polszczyzny jako stały element związku frazeologicznego zapożyczone z terminologii żeglarskiej z języka niemieckiego.

"Backbort" po niemiecku oznaczało lewą burtę, czyli lewy bok okrętu albo łodzi; "Back kehren"- krzyczeli niemieckojęzyczni żeglarze, kiedy wydawali rozkaz obrotu statku w lewo. Naśladując ich, polscy flisacy krzyczeli -"Na bakier". Była to więc pierwotnie komenda flisowska oznaczająca zwrot na lewo!

Współcześnie na bakier można np. włożyć czapkę, co znaczy że pochylona została na lewą stronę, nasunięta na lewe ucho. Można także być z kimś na bakier, czyli gniewać się na niego lub dąsać się, unikać spotkania czy spojrzenia.
Na bakier mogą być także poglądy, kiedy niebezpiecznie zboczyły w lewo.